Of ik dezelfde week nog even een extra dienst kon doen, las ik in een appje in Frankrijk, onderweg naar huis. En een mailtje dat ik niet te bereiken was en dat ik zelf maar even moest terugbellen om een afspraak te maken met een cliënt die ineens achteruit ging. Ohja en mail over de scholing die verzet wordt. Akkoord gegaan na het oppas regelen en meteen ook een collega op de app doorgegeven dat die verplaatst is nu ze vraagt hoe de scholing gegaan was. En zo werd ik een aantal uren later Nederland in gereden na een heerlijke vakantie.
Weer opstarten na de vakantie
Over bovenstaande, ik kies er zelf altijd voor meteen mijn berichtjes te lezen, omdat ik liefst meteen op de hoogte wil zijn en weet waar ik aan toe ben. Dezelfde avond heb ik de koffers rustig kunnen opruimen en de ochtend erna nog gesport, alvorens ik mezelf echt diep in mijn werk stort. Zo schipper ik tussen werk en privé. Wel geeft het aan wat voor week het was: een week waarin veel werk verzet moest worden en alle gaatjes in mijn agenda weer gevuld werden voor minstens de komende drie weken.
Op de werkvloer
Waar ik me deze week vooral mee heb bezig gehouden zijn mantelzorgers die geen beroep willen doen op hun kinderen ‘omdat die al zo druk zijn’. Lastig punt natuurlijk; want aan de ene kant begrijp ik dit wel, maar aan de andere kant zou ik die kinderen wel eens willen vragen hoe zij er tegenaan kijken. En dát moet weer met toestemming van de cliënt. Dus je ziet wel dat dit lastig is: je wil niet te vroeg een familiegesprek beginnen, maar ook niet wanneer het te laat is. Bovendien krabbelen mantelzorgers vaak terug als het puntje bij paaltje komt en zeggen ze dat het allemaal wel mee valt. Daar gaat wat tijd overheen.
Voor het Parkinson Café deed ik nog een financieringsaanvraag tussen de karweitjes door en woensdag- en donderdagavond heb ik dan daadwerkelijk weer echt in de wijk gewerkt. Fijn om de mensen weer te zien.
Verder ben ik nog bij een cliënt geweest die inmiddels naar het verpleeghuis verhuisd is. Haar eerste blik toen ze ons zag binnen lopen: goud waard! Ze herkende ons meteen en fleurde helemaal op. Ook herkende ze mijn zoontje nog die ze twee jaar geleden op ons jubileumfeest gezien had. Ze heeft het trouwens wel goed in dat huis, dus dat is voor ons ook een mooie ‘afsluiting van zorg’.
Tot slot nog aanwezig geweest bij een sollicitatiegesprek voor een vakantiekracht; altijd handig om te hebben! De ervaring leert dat er altijd overuren worden gemaakt in de zomer, als je geen gebruik maakt van oproepkrachten (en de routes even lang blijven). Het gesprek had overigens een positief eindresultaat, heel fijn!
Twitter buzz
Veel op Twitter heb ik niet gekeken, maar een mooi artikel wat me opviel was deze van Zorg+Welzijn:
Wat me aanspreekt in bovenstaand verhaal is eigenlijk alles, maar vooral de zin:
‘Leg het “niet willen” niet alleen bij de zorgmijder neer: misschien doe jij als hulpverlener ook wel iets niet goed, of speelt er iets heel anders waardoor er geen echt contact kan ontstaan.’
Zo herkenbaar. Er zijn namelijk zorgverleners die dénken dat ze wel contact hebben met de cliënt, maar niet beseffen dat de klik (écht contact) ontbreekt en beklagen zich vervolgens over het feit dat een cliënt niet doet wat hij zou ‘moeten’ doen. Dat vind ik zacht gezegd heel jammer en zelfs ergerlijk. Ik probeer altijd te peilen in hoeverre de cliënt mij vertrouwt; dat merk je meestal wel aan de gespreksstof die je hebt met elkaar. Als je in een patiëntenrelatie merkt dat je gesprekspartner niet zo diep in gesprek verzeild raakt als bij een collega, houd je mind-blowing adviezen dan maar thuis of ga er niet gemakkelijk vanuit dat er naar geluisterd wordt. Wellicht dat de collega kan helpen of probeer nog beter te luisteren naar wat er echt toe doet… Dit geldt overigens niet alleen bij zorgmijders. Vandaar dat dit verhaal ook interessant is in de thuiszorg.
Een ander verhaal, wat misschien taaie stof is, maar toch makkelijk leesbaar en herkenbaar in de thuissituatie zijn deze onderzoeksresultaten in de thuiszorg. Er staan wat interessante gegevens in waar je als wijkverpleegkundige misschien wat mee kan. Bovendien bevestigt dit ook waarom preventieprojecten zo belangrijk zijn en sluit dit aan op mijn laatste blog. Lees bijvoorbeeld bladzijde 44 en 45 eens door. Je pikt je voorbeelden er zo uit toch?
Werken op moederdag én de Dag van de Verpleging
Vandaag is het zondag en heb ik gewerkt van 7 tot 18 uur (uiteraard met flinke tussenpauzes, dus het klinkt dramatischer dan het is). Toch kocht ik gisteren croissantjes ‘voor moederdag’…
Vorig jaar was ik voor het eerst sinds heugenis vrij op moederdag. Dat zijn wel de leukste herinneringen trouwens.
Vanmorgenvroeg werd ik ook nog verrast door een cliënt <3 Een doos lekkers voor op kantoor, welke ik netjes heb afgeleverd…
Vorige blog
Mijn laatste blog ging over een preventieproject opzetten en tips voor financiering. Deze heb ik ook op ons werk gedeeld en daar werd positief op gereageerd, leuk! En natuurlijk bedankt voor het delen op Twitter Gonnie en Marja.
Aankomende blog
De volgende blog is een stukje over mijn ervaring bij ziekte. Wat doet het met een zelfsturend team als er uitval is? Is het altijd maar kommer en kwel of is er nog een andere kant die belicht moet worden? Ik vraag me af of teammanagers daar aan kunnen tippen. Woensdag om 20.10 uur online.
