Even dit en dat #4 | Door de wijk op de fiets en een bezoekje op mijn oude stageplek

Een week met lekker weer en dus fietsritjes, een teamoverleg met lunch en wat huisbezoeken. Bovendien zag ik dat de kantoorplanten nog leven en dat is ook heel wat waard 🎉

Nieuwe collega’s

Wat nieuw is, is dat ons team gaat beginnen een ‘zij-instromer’ op te leiden via een instroomtraject. Iemand die deeltijd bij ons komt werken zonder ervaring en daarnaast 1 á 2 dagen naar school gaat. We hopen zo ook aan nieuwe vaste krachten te komen. Deze week maakte de nieuwe collega kennis met de hele groep en ik denk dat we een goede keus hebben gemaakt 👊 Verfrissend vind ik vaak, een nieuwe jonge collega erbij.

Verder nam ik na overleg wat shirtjes en een sleutel mee voor een nieuwe oproepkracht waar ik het twee weken geleden over had, die ik vanavond ga inwerken 🚙🏘️ Ook leuk!

De cliënten krijgen ondertussen al best ‘veel gezichten’ te zien vergeleken met een paar jaar geleden, maar ze begrijpen gelukkig dat de nood hoog is met langdurig zieken. Bovendien werkt er voor nood nog steeds een collega uit een ander team bij ons, waarvan we hopen dat die straks ook weer terug kan.

Even op bezoek geweest bij een zieke collega met een gezamenlijke hobby

Weer even terug op mijn oude stageplek

Woensdag ben ik weer even op mijn oude stageplek geweest van 100 jaar geleden, namelijk waar vroeger de neurologie verpleegafdeling was in het Radboud, eerste verdieping. Dit mega-oude gebouw is hierbinnen inmiddels enigszins opgepimpt met een nieuw verfje hier en daar, maar alles is nog duidelijk te herkennen. Nu zijn er poliklinische kamertjes en kantoortjes bij gekomen waar vroeger patiënten lagen. Zo leuk om weer even door de gangen te lopen en meteen komen er zoveel herinneringen boven! Kers op de taart was dat ik mijn oude stagebegeleidster ontmoette voor een overdracht van een patiënt. Een hele leuke dag dus!

Foto’s voor een cliënt

Afgelopen week had ik foto’s van een cliënt aan haarzelf laten zien, want tja: digitaal zal ze er nooit naar kijken aangezien ze dat niet kan. Maar wat vond ze die foto’s leuk zeg, zo leuk om te zien! Ik heb vijf minuten lang moeten aanhoren hoe prachtig ze ze vond, zonder dat ik ook maar één kous had uitgetrokken. Ze kregen een ereplekje in huis, maar ze vond het van zichzelf maar raar dat ze haar eigen foto’s in huis plaatste. Toch kwam ik de week erna weer langs en toen stonden ze er nog. Ze had het er weer over, dat ze zoveel reacties had gehad 🥰

Foto’s van een cliënt voor mijn eerste filmpje

Twitter Buzz

Tja, door een hoop ruis van het Eurovisie Songfestival en de Europese Parlementsverkiezingen kon ik niet zoveel met Twitter. Wel mooi om te zien dat Karolien, de vrouw van Hans Nijhof waar ik het vorige week over had, doorgaat met het twitteraccount van Hans en laat zien wat er na zijn dood de orde van de dag is. Dus naast zijn terminale periode is nu ook goed te volgen hoe het rouwen gaat en alle rompslomp die erbij komt kijken. En dan toch ook weer de luchtige toon over de dagelijkse bezigheden zoals we gewend zijn van zowel Hans als Karolien. Een mooi verloop en bijzonder om dit via Twitter te kunnen volgen.

Vorige blog

Mocht je mijn vorige blog gemist hebben; deze ging over vloggen in de zorg 🎥 Ik vond het megaspannend om dit te doen, maar ik ben dus daadwerkelijk begonnen met filmen op mijn werk. Uiteindelijk kreeg ik er zelfs ook lol in en smaakt het naar meer. Ik heb al wat leuke reacties op het resultaat, maar kan het filmpje nu nog niet laten zien dus dat komt nog! (*cliffhanger) Lees de vorige blog nog even terug als je wil weten voor wie en waarom ik wil filmen.

Volgende blog

Even zat ik te twijfelen waarover ik het zou hebben, maar ik zit momenteel met meerdere vragen over cliënten met parkinson op dagbestedingen en in verpleeghuizen. Ik weet dat er buiten Ede plekken bestaan waar er enthousiaste teams werken met aandachtsvelders parkinson, maar in Ede en omstreken staat dat niet zo op de voorgrond. Ik weet ook niet wat intramurale instellingen wel of niet kunnen bieden gezien ik wisselende (en frustrerende) verhalen hoor. Waarschijnlijk ga ik een lijst opstellen met aandachtspunten bij parkinson die van belang zijn bij intramurale zorg. Ik wil niet meer alleen kunnen zeggen: ‘ga vooral even kijken om sfeer te proeven’. Er moet nog zoveel meer over deze huizen te vertellen zijn als mensen met parkinson om advies vragen 🤔 Wordt vervolgd dus.

Handtekening Ramona

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *